Aktualności

Uroczyste wręczenie Medalu Per Artem Ad Deum, przyznawanego przez Papieską Radę ds. Kultury odbyło się w czasie XX Międzynarodowej Wystawy Budownictwa i Wyposażenia Kościołów, Sztuki Sakralnej i Dewocjonaliów SACROEXPO. Nagroda przyznawana jest za osiągnięcia, które w istotny sposób przyczyniają się do pogłębiania dialogu różnych kultur współczesnego świata, promując człowieka jako jednostkę. Wyróżnienia laureaci odbierają z rąk przedstawicieli kapituły oraz dostojników kościelnych. Nagroda, która przyznawana jest od 2005 roku i zaliczana jest do szczególnych wyróżnień, ważnych dla środowiska twórczego działającego w sferze sacrum. W tym roku, kapituła pod przewodnictwem ks. bpa Mariana Florczyka medalem Per Artem Ad Deum postanowiła wyróżnić trzy osoby reprezentujące różne dziedziny sztuki:

• Marcin Bornus-Szczyciński za  „krzewienie tradycji i tworzenie przestrzeni do spotkania pierwiastka sakralnego ze świeckim”

Śpiewak, badacz muzyki dawnej, pedagog, wykładowca liturgicznego śpiewu tradycyjnego w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym dominikanów w Krakowie i Warszawie. W 1981 roku założył zespół „Bornus Consort”. Przez ponad dziesięć lat prowadził międzynarodowy festiwal muzyki dawnej „Pieśń Naszych Korzeni”
w Jarosławiu, a obecnie jest jego dyrektorem artystycznym. Współpracował z wieloma renomowanymi zespołami na całym świecie. Wraz ze „Scholą Teatru Węgajty” i „Scholą Gregoriana Silesiensis” stworzył szereg dramatów liturgicznych. Zainicjował Msze Święte wielkopostne na Bielanach w Warszawie i msze adwentowe w Zalesiu Górnym, podczas których prowadzi śpiew chórów męskich wykonujących chorał gregoriański. Współpracował z francuskim muzykiem i śpiewakiem, Marcelem Pérèsem. Wraz z braćmi dominikanami nagrał trzy płyty prezentujące chorał gregoriański: In Epiphania, In Nativitate oraz In Assumptione. Specjalizuje się w monodiach liturgicznych. Nazywa siebie tradycjonarzem - rozpoznaje, utrwala i upowszechnia tradycje lokalne.

• Tadeusz Boruta za  „twórczość, prowadzącą do poszukiwania indywidualnej relacji z Bogiem przez współczesnego człowieka”

Urodzony  w Krakowie malarz, krytyk sztuki, pedagog, filozof. Uprawia malarstwo i rysunek, swoją twórczość prezentował w ramach 60 wystaw indywidualnych i ponad 200 zbiorowych w Berlinie, Frankfurcie, Wrocławiu, Warszawie, Krakowie, Gdańsku, Opolu, Częstochowie, Kielcach czy Krakowie. Jego obrazy znajdują się, m.in. w Muzeum Narodowym Gdańska, Krakowa i Wrocławia, w Muzeum Śląskim w Katowicach, Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu, Muzeum Archidiecezji Warszawskiej, a także w zbiorach prywatnych za granicą. Jest autorem kilkunastu monumentalnych realizacji sakralnych: obrazów ołtarzowych, polichromii, witraży. Laureat wielu nagród i wyróżnień artystycznych. W 2011 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Był członkiem Rady Plastyki przy Ministrze Kultury i Sztuki. Publikuje teksty o sztuce, głównie dawnej, m.in. na łamach „Estetyki i krytyki”, „Kontekstów”, "Tygodnika Powszechnego" i "Znaku" (zebrane w tomie Szkoła patrzenia, 2003). Od 2004 roku jest związany z Uniwersytetem Rzeszowskim, gdzie na Wydziale Sztuki prowadzi Pracownię Malarstwa Monumentalnego (od 2010 roku pełni funkcję kierownika Zakładu Malarstwa). W 2003 roku obronił pracę doktorską na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dwa lata później pracę habilitacyjną w katowickiej ASP. Jest autorem książek o sztuce: "Szkoła Patrzenia" (2003), "O malowaniu duszy i ciała" (2006), "Figur-racja" (2009).

• Alexander Kornoukhov za  „zespalanie nauki i tradycji w natchnionych formach sztuki”

Najwybitniejszy współczesny mozaista. Czas dzieli między pracownie w Moskwie, Gruzji, Rawennie i Rzymie. Laureat wielu prestiżowych, światowych konkursów, m.in. w Ravennie (Włochy), czy też  Złotego Medalu Rosyjskiej Akademii Artystów (2002 r.). Twórca mozaik w katedrze w Tbilisi, w kościołach: Mitrofana Woronezkiego, Przemienienia Pańskiego w Tuszynie, Znaków w Krasnogorsku. Za mozaikę w kościele Przemienienia Pańskiego w Tuszynie otrzymał Nagrodę Państwowej Federacji Rosyjskiej. Jego najsłynniejszym dokonaniem  jest  ułożenie w watykańskiej kaplicy mozaiki „Nowe Jeruzalem” ze 100 milionów elementów. Ten projekt określany jest mianem jednego z najbardziej ambitnych przedsięwzięć artystycznych XX wieku.

(JL)